عامل بیماری هپاتیت ویروسی، یک ویروس است و در ابتدا میتواند مثل یک سرما خوردگی بروز نماید.
بسیاری از مبتلایان به هپاتیت C و B با هیچ علائمی روبه رو نیستند اما برخی از این مبتلایان نیز با علائمی مثل خستگی، دل درد، درد عضلانی، تهوع و بی اشتهایی روبه رو هستند، که در موارد پیشرفته این مبتلایان با علائمی مثل نارسایی کبدی روبه رو می شوند که می تواند باعث تورم شکم و اندام ها، یرقان و خونریزیهای گوارشی و کاهش سطح هوشیاری شود.
ویروس هپاتیت معمولا از طریق تماس افراد با خون فرد مبتلا منتقل می شود. علاوه بر این رابطه جنسی با فردی که به هپاتیت مبتلاست، استفاده از سوزن های آلوده به خون افراد مبتلا مخصوصا معتادان، سوزن آلوده مثل خالکوبی غیربهداشتی و استفاده از لوازم شخصی به صورت اشتراکی از جمله راههای انتقال ویروس می باشند.
باتوجه به اینکه هپاتیت از نوع C هنوز واکسنی ندارد، لازم است که بهداشت فردی را رعایت کنیم و از لوازم شخصی دیگران مثل مسواک، ریش تراش، لوازم آرایشی و ... دیگران استفاده نکنیم.
واکسنی که برای پیشگیری از هپاتیت B در حال حاضر استفاده می شود می تواند در پیشگیری از این بیماری نقش مفیدی ایفا کند.
واکسن هپاتیت نوع A نیز در پیشگیری از بیماری مؤثر است و در برخی از کشورها این واکسن به طور معمول برای کودکان و افراد در معرض خطر بالای ابتلاء که قبلاً واکسینه نشدهاند، توصیه میشود و به نظر میرسد به صورت مادام العمر موثر باشد.
هپاتیت از نوع A و E نیز می تواند از طریق خوردن یا نوشیدن غذا و آبی که با مدفوع فرد آلوده، آلوده شده است گسترش یابد.
هپاتیت معمولا در مناطقی از جهان که وضعیت بهداشتی ضعیفی دارند و آب سالم به اندازه کافی در دسترس نیست، شایع تر است.
هپاتیت قابل پیشگیری است لذا با توجه به علائم و خطرات بیماری های کبدی باید توصیه های بهداشتی را جدی گرفت. همچنین واکسیناسیون به موقع انجام شود و از رفتارهای پرخطر اجتناب کرد.